خرافه چیست؟

منظور ما از خرافه هر حرف، کار، سنت و رسمی است که دلیل عقلی و یا نقلی معتبر نداشته باشد. به عبارت دیگر خرافه گفتار رفتار و اندیشه ایست که دلیلی از عقل یا کتاب و سنت معتبر آن را پشتیبانی نکند.

یکی از این خرافه ها، شرک و غیر خدا پرستی است که قرآن کریم با تعابیری مانند « لا بُرْهانَ لَهُ » و یا « ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطان‏» از بی دلیلی آن یاد کرده و از آن نهی می کند. (117/مومنون،71/اعراف) 

خلاصه این که خرافه چیزی است که نتوان آن را در کتاب و سنت و یا در بین دستورات عقل سالم پیدا کرد و یا حداقل امضای یکی از اینها را نتوان پای آن دید.

البته رفتارهایی هم در بین مردم دیندار رواج دارد که نمی توان به صراحت نامی از آنها در کتاب و سنت پیدا کرد؛ اما این به معنای خرافه بودن آنها نیست. زیرا می توان آنها را مصداق یکی از دستوارت کلی دین قلمداد کرد و بر همان اساس با قصد قربت و امید به اجر الهی آنها را انجام داد؛ مانند شرکت در «جشن عاطفه ها». با این که چیزی به این نام در قرآن و روایات نیست؛ اما چنین کاری به طور حتم مصداق کمک به محرومان و نیازمندان و مطلوب قرآن و عترت علیهم السلام بوده و عامل آن به اجر و ثواب الهی خواهد رسید.