پایگاه جامع دنیای نیاز به نماز

مهمترین هدف خلقت انسان ، رسیدن به کمال که همان قرب الهی است، تعریف کرده اند.

راه رسیدن به کمال و قرب الهی ، عبودیت و بندگی است؛ و برترین جلوه ی بندگی در نماز تجلی می یابد، اما نه هر نمازی!

گاه می شود انسان به ظاهر نمازگزار است، اما به مقام نمازگزاری راه نیافته است؛ چرا که نمازی مرده و بی روح از او صادر می شود، نماز بی روح مانند طبیب مرده است که کاری از او بر نمی آید و درد بیمار را درمان نمی کند.

یکی از عواملی که به نماز روح می بخشد، «حضور قلب» است؛ اینکه انسان هنگام نماز، نماز بخواند و با خدای خویش سخن بگوید.

این امر ممکن و شدنی است، هر چند برای افراد مختلف یکسان محقق نمی شود و دارای مراتب است؛ و حتی میان دو نفر به یک میزان نیست.

"برگرفته از دانش نویسنده «سجّـاد جـوادی»"

چطور اگر انسان در هنگام تفریح، بازی و سرگرمی دست و پایش آسیب ببیند، از شدت شوق و علاقه، متوجه نمی شود و با همان مجروحیت بازی خود را ادامه می دهد؛

اما نمی توان از شدت شوق به خدا و درک جمال او، از خود بی خود شد و حضور قلب داشت؟

آیا به راستی نمی توان در نماز، از غیر خدا غافل شد؟

"برگرفته از کتاب نماز و حضور قلب در آن"

شاید بتوان همه مراتب عبادات و مقدمات آنها را وابسته به امر مهم حضور قلب دانست؛

چرا که حضور قلب یعنى حضور در محضر ملکوت خداوندگار و این نه تنها مقدمه لازم همه اعمال و اذکار بلکه بزرگترین نتیجه و مقصود مورد نظر است.

یکى از اسرار عبادات و فواید مهم، که هم مقدمه آن است، آن است که جمیع مملکت باطن و ظاهر، مسخر در تحت اراده الله و متحرک به تحرک الله شود و قواى ملکوتیه و ملکیه نفس از جنود [سپاهیان] الله شوند و همگى نسبت به حق‌ تعالى سمت ملائکه‌الله را پیدا کنند... ؛

و نتیجه این تسلیم اراده به حق در دار آخرت آن شود که حق‌ تعالى اراده او را در عوالم غیب نافذ فرماید و او رامثل اعلاى خود قرار دهد و این سلطنت الهیه‌اى است که به بنده دهند از براى ترک اراده خود و ترک سلطنت هواهاى نفسانیه و اطاعت ابلیس و هیچ یک از این نتایج که ذکر شد حاصل نمى‌شود مگر با حضور قلب کامل.

اگر قلب در وقت عبادت غافل و ساهى باشد، عبادت او حقیقت پیدا نکندو شبه لهو و بازى است.

از حضرت رسول ختمى‌ مرتبت روایت است که “عبادت کن خداى تعالى را چنانچه گویا او را مى‌بینى و اگر تو او را نمى‌‌بینى او تو را مى‌بیند.”

وقتي از علما در مورد حال خود سوال كند و از نظر آنها نسبت به خود با خبر شود، مقداري مشكل حل خواهد شد.

از موجبات حواس پرتي، تند خواني و تعجيل در اتمام نماز است، كه علت سريع خواني هم، عدم اهتمام به نماز است. چرا كه چنين افرادي، نماز را فقط براي رفع تكليف مي خوانند، لذا با كراهت و بي ميلي عبادت را انجام مي دهند و در نتيجه احساس خستگي مي كنند.
انگيزه تند خواني، حاضر شدن نزد محبوب كذايي است و از اين كه چند لحظه اي در نزد كسي كه قلبش متوجه او نيست ايستاده، رنج مي برد و مي خواهد هر چه سريعتر به طرف كسي يا كاري كه دوست دارد پرواز كند. و ...

یکی از دردآورترین مسائلی که برای ما مسلمانان وجود دارد و همیشه باعث رنجش خاطر ما شده این است که در حال نماز خواندن حضور ذهن نداریم و در آن چند دقیقه نمی‌توانیم افکار خود را متمرکز کنیم و بهتر و بیشتر در عالم ملکوتی و روحانی دیدار و لقاء‌ محبوب به پرواز در آییم .

حضرت آیت الله جوادی آملی در کتاب مراحل اخلاق در قرآن می‌فرمایند: . . . .

براي خواندن ادامه،به ادامه مطالب برويد